Bodo secundo

Zdjęcie:Przedwojenny magazyn "Kino"

Czy pamiętacie Eugeniusza Bodo, sławnego amanta polskiego filmu, sprzed II Wojny Światowej? 

Wczoraj mminęła 69 rocznica tragicznej jego śmierci w sowieckim lagrze.

 Kilka dni temu pojawiła się informacja, że w Kotłasie wystawiono mu pomnik. To miło, tylko co z tego, skoro pamięć o nim musiała czekać aż do lat dziewięćdziesiątych, aby oficjalnie przyznano mu status ofiary represji wojennych.

Eugeniusz Bodo, doskonale znał język rosyjski. Zanim trafił do sowieckiego więzienia, jeździł na tourne po ZSRR z zespołem Henryka Warsa. Był przyjmowany gorąco i można powiedzieć w dzisiejszych czasach, że miał status gwiazdy. Ale tak jak ze sławą bywa, na pstrym koniu jeździ. Jednego dnia był bożyszczem, drugiego wrogiem ludu ze szwajcarskim paszportem.

Był mężczyzna jakich niewielu, elegancki, ze wspaniałymi manierami, szarmancki do kobiet, uprzejmy dla wszystkich, z poczuciem humoru, lubiący drobne żarciki i radość zwykłego dnia. 

Dla mnie prawie ideał. Miał w sobie to coś, czego szuka się ze świecą: spokoju, ciepła, pewności siebie ale też szelmowskiego uroku.  

Można wiele o nim powiedzieć na podstawie relacji osób które go znały, obserwowały, ale też z osobowości, jaka przebija przez każdą kreowaną przez niego postać. Jedno z pewnością można powiedzieć- wyśpiewał sobie los: 

  

Przypomnienie jego tragicznego życia znajdziecie tu: http://urania-film.blogspot.com/2010/12/eugeniusz-bodo-cz-1.html