Czajkowski

Często bywa tak, że wrażliwość artystów wpływa decydująco na ich losy życiowe.To, za co kochamy artystów może być ich największym balastem w życiu.

Czy ktoś będzie umiał powiedzieć, jak to było w przypadku Czajkowskiego? Wiadomym jest na pewno, że w miłości szczęścia nigdy nie zaznał.

Jego homoseksualne skłonności były na czasy w jakich żył, kompletnie nie do zaakceptowania. Tym samym nie umiał zaakceptować siebie i swoich pragnień. W związku z wewnętrzną walką jaką prowadził w sobie, ciągłe pogrążony był w depresji. Depresja jednak nie miała wpływu na płodność artystyczną, a może nawet wyzwalała w nim akt twórczy.

Był niesamowicie pracowitym kompozytorem i nigdy nie narzekał na brak natchnienia.

Życie, ku rozpaczy wielu jego wielbicieli, zakończył „honorowym” samobójstwem w obliczu towarzyskiego i obyczajowego skandalu.

Jego muzyka jest jedyna i wyjątkowa, w wielu momentach charakterystyczna dla kompozytora. Jest szalenie obrazowa, rytmiczna, ciepła, lekka i szybko wpadająca w ucho.
Większość z nas kojarzy go głównie z muzyką wielkich baletów takich jak :” Jezioro łabędzie”, „ Dziadek do orzechów”, „Śpiąca królewna”, ale to nie wszystkie sztandarowe kompozycje, choć te nie bez powodu są uznawane za najlepsze na świecie.

Nie umiem przestać się zachwycać jego geniuszem muzycznym, wyobraźnią, nieskończoną ilością pomysłów, pasji i ciepła jakie płynie z kompozycji dźwięków.
Muzyka z baletu „ Dziadek do orzechów” odsyła mnie pod dawno już zapomnianą przeze mnie choinkę dzieciństwa i przywołuje atmosferę moich świątecznych, dziecięcych lat. A ponieważ zbliżają się święta, wspomnienie znów ożywa.