Robert Baden-Powell

"Oto dewiza skauta: dopóki nie jesteś martwy nie mów, żeś nieboszczyk."

— Robert Baden-Powell

Często ludzie zdają się zapominać, że mają jedno życie. Uśmiercają się zawczasu, Są znudzeni , zniechęceni. Brak im motywacji do dalszego istnienia. Zombi za życia, tak, często widzi się takich wśród nas.

Chciałabym dzisiaj przypomnieć tą właśnie postać- Roberta Baden-Powella. Postać pełną młodzieńczego wigoru, zapału, chęci do realizowania swojego życia w sposób twórczy, wartościowy i altruistyczny.

Pochodził z bardzo elitarnej rodziny angielskiej. Jego zainteresowanie mundurem, życiem militarnym zainspirowane i pobudzone zostało w nim przez dziadka –wojskowego, który w dzieciństwie, barwnymi opowieściami o wspaniałych przygodach, zaszczepił w nim pragnienie przeżywania przygód. Od najmłodszych lat dziadek kształcił w nim umiejętności, tropienia zwierząt, obserwacji natury i orientacji w terenie.

Prócz tego rozwijał swoją sprawność fizyczną, zaniedbując inne ważne przedmioty szkolne, które uważał za mniej potrzebne. Jego charyzma ujawniła się już wówczas, kiedy to pobudzał swoich rówieśników do kreatywnych zabaw, podchodów, tropienia i ucieczek. Wykazywał się znakomitą wiedzą w tej dziedzinie, umiejętnościami organizatorskimi oraz pedagogicznymi. Te umiejętności oraz ponadprzeciętna sprawność, zaowocowały dostaniem się do akademii wojskowej. Dzięki wspaniałym wynikom wstępnym , miał możliwość wybrania jednostki. Wybrał kawalerię stacjonującą w Indiach, o których w dzieciństwie opowiadał mu dziadek.

Był doskonale przygotowany do służby wojskowej i niestety, wykłady i nauka okazały się dla niego nudne i nieciekawe. Nudę zabijał obserwacją hinduskich myśliwych, jednocześnie ucząc się języka hindi. W międzyczasie organizował gry i zabawy dla dzieci, pisał książkę i tworzył rysunki dla czasopisma „Graphic”.
Szkołę skończy w przyspieszonym tempie, ze względu na postępy, z wyróżnieniem i stopniem oficerskim.
Po szkole zajął się szkoleniami rekrutów, ale narzucony system szkolenia uznał za nie dość dobry. Zajął się tworzeniem swojego.

W Afganistanie, do którego przeniósł się wraz z jednostką, organizował występy aktorskie dla znudzonych pobytem żołnierzy i dalej szkolił rekrutów i młodych. Jego technika zwiadu nazwana skautingiem znalazła zainteresowanie i uznanie dowództwa. W międzyczasie opublikował swoją pierwszą książkę:„Służba rozpoznania i łączności”.
System skautingowy sprawdził się w Afryce podczas wypraw przeciwko plemionom afrykańskim. Dzięki swym osiągnięciom, Baden-Powell szybko zdobywał kolejne stopnie wojskowe. Po wojnie burskiej, w której brał czynny udział, został awansowany na najmłodszego generała w armii angielskiej.

Rosnąca popularność jego książki „Poradnik skautingu” skłoniła go do zajęcia się głownie szkoleniami i nauką młodych adeptów wojska i policji. Popularność zyskał również wśród młodzieży, która chętnie czytywała jego książki.

To szczególnie na jej szkolenie B-P nastawił się w późniejszych latach. Organizował obozy skautingowe dla młodych chłopców, ucząc ich przetrwani w warunkach naturalnych. Uczył tropienia zwierząt, rozumienia natury, postępowania zgodnie z jej zasadami. Jednoczył młodzież ze sobą. Uczył przyjaznej współpracy między rówieśnikami. Tworzył współpracujące ze sobą, posiadające moralny kodeks, grupy. Stworzył prawo, które opierało się na najważniejszych zasadach etycznych: obowiązek wobec Boga, obowiązek wobec bliźnich, obowiązek wobec samego siebie. Stworzył niezłomny kodeks prawdziwego skauta i bezwzględnie wymagał postępowania według jego zasad od grup jemu podległych.

Idea Baden-Powella ogarnęła cały świat, dotarła również do Polski. To na jej podwalinach oparły się organizacje takie jak organizacja Młodzieży Niepodległościowej „Zarzewie”, Towarzystwo Gimnastyczne „Sokół”, Ruch Etyczny „Eleusis”, a potem Harcerstwo Polskie.

Dzięki skautingowi młodzież na całym świecie mogła w okresie dorastania przeżywać wspaniałe chwile na obozach, zdobywać umiejętności współżycia z naturą, postępowania zgodnego z przyjętym moralnym kodeksem, uczyć się współżycia z rówieśnikami, wzajemnej pomocy. Wszystko w postaci zabawy, na pół serio, doskonale wpajało młodym prawidłowe postawy społeczne, odwagę, prawość , męstwo i przekonanie, że walka o szczytne idee zawsze trwa do końca.

Nigdy nie zapominajmy, ze Baden-Powell obudził w młodzieży drzemiące potężne siły młodego ducha. Ruch, który w polskich warunkach zrodził młodzież, która przekroczyła wszystkie granice męstwa, poświęcenia, odwagi, altruizmu i bratniej miłości w POWSTANIU WARSZAWSKIM.